Tijdens het project zijn er zijn talloze bijzondere verhalen naar boven gekomen uit de oudste archieven van Amsterdam. Hrt zijn (onder andere) verhalen die zich schuilhouden in het register van ontvangsten en uitgaven van het St. Pietersgasthuis over de jaren 1550 – 1559 . Alleen al de boodschappenlijstjes van de gasthuismeesters -de toenmalige ziekenhuisdirecteuren- spreken boekdelen. Toename van de inkoop van zeep duidt op epidemieën en houtaankopen wijzen op de verhoogde vraag naar grafkisten. De kaart van middeleeuws Amsterdam uit 1538 leidt de bezoeker het St. Pieters Gasthuis, de gasthuiskapel of het pesthuis binnen. Door in de afbeeldingen op omlijnde figuren of objecten te klikken verschijnt informatie over het reilen en zijlen van het St. Pietersgasthuis. Alle informatie komt direct uit de administratie van de gasthuismeesters. Via de voetnoten bij de teksten komt u vanzelf bij de scans van de bronnen waaruit de informatie afkomstig is.

Het eerste gasthuis van de jonge stad Amsterdam, het Oude Gasthuis, stond aan het uiteinde van de Windmolenstraat ter hoogte van de Middeldam¹ . Uit de administratie van de gasthuismeesters kunnen we afleiden dat het al eerder dan 1371 bestond. Het erf waarop het Oude Gasthuis stond was aanvankelijk waarschijnlijk vrij breed, maar tussen 1391 en 1398 moest het een deel ervan aan de stad afstaan voor de bouw van een nieuw stadhuis. Aan de overkant van de Amstel, in de wijk Gansoord, werd in 1382 een kapel gebouwd door het St. Pietersgilde van de viskopers en vleeshouwers. Voor 1395 werd de St. Pieterskapel uitgebreid met een gasthuis. Toendertijd was het St. Pietersgasthuis ondergeschikt aan de kapel, maar in de vijftiende eeuw streefde het gasthuis de kapel ruimschoots voorbij en uiteindelijk was de St. Pieterskapel niet veel meer dan een gasthuiskapel². Het St. Pietersgasthuis groeide in deze periode uit tot de tweede charitatieve instelling in Amsterdam, na het Oude Gasthuis. In 1492 moest het Oude Gasthuis echter plaats maken voor uitbreiding van het stadhuis. Het Sint Pietersgasthuis en het Oude Gasthuis werden samengevoegd tot één gasthuis en gingen in de Nes verder onder de naam St. Pietersgasthuis. De invloed van het St. Pietersgilde op het St. Pietersgasthuis was op dat moment al volledig te verwaarlozen.